werktuigkunde - Zelfstandignaamwoord
1. (wetenschap), (techniek), leer van het ontwerpen, vervaardigen en in bedrijf houden van machines (machinebouw, scheepsbouw, energie- en aandrijftechniek) en staal- en constructiebouw (b.v. offshore, olie- en gaswinning).
♢ Hij studeert werktuigkunde aan de universiteit.
Woordherkomst
samenstelling van werktuig en kunde
Synoniemen
werktuigbouwkunde
Verwante begrippen
bouw, tuig, werk, werktuig, werktuigbouw, werktuigbouwkundig, werktuigbouwkundige
Gepubliceerd op 31-10-2017
werktuigkunde
betekenis & definitie
