Wat is de betekenis van Uitloper?

m. (-s), 1. iem. die uitloopt, die veel uitgaat, straatloper; 2. (gemeenz.) jas die men aandoet om even uit te lopen; 3. bek of tuit van een pomp; 4. (plantk.) uitspruitsel, wortelscheut, een aan de voet van een stengel ontspringende, op de grond liggende tak die in de knopen wortelt: de uitlopers der aardbeiplanten; 5. vertakking : de ui...

(1979) (< Sur.) (scheldw.) iemand die seks buiten de deur zoekt; overspelpleger. • Wie kende Yusuf niet, die onverbeterlijke krent en geboren uitloper. (Bea Vianen: Geen onderdelen. 1979) • En dat zei ze tegen hem: naar poenta ruikje, jij uitloper! Niet eens het fatsoen om je na afloop te wassen. (Joost Zwagerman: De buitenvrouw. 1994...

uitloper - Zelfstandignaamwoord 1. een groeiende loot aan een boom of plant ♢ Het is tijd op die uitlopers wat in te korten, anders verwildert de hele struik. 2. overdrachtelijk: iets dat op 1) gelijkt ♢ Afghanistan heeft een lange uitloper in de noord...

uitloper - zelfstandig naamwoord uitspraak: uit-lo-per 1. jonge stengel met bladeren ♢ de nieuwe struik heeft allemaal uitlopers Zelfstandig naamwoord: uit-lo-per de uitloper de uitloper...

uitloper: ontsnapte renner, koploper; ook col of helling die op het einde zacht afneemt in hellingsgraad.

Ontsnapte renner. De vier uitlopers die het bij matige tegenwind zo’n honderd kilometer goed uithielden, kwamen bijna negen minuten voor. (Martin Ros: De wonderlijke Tour. 2000)

(de; -s) - iem. die uitloopt, die een voorsprong neemt • Geslaagde monsterontsnappingen zijn een zeldzaamheid sinds renners via ‘oortjes’ precies te horen krijgen hoeveel voorsprong vluchters hebben en wanneer ze de achtervolging dienen in te zetten om vlak voor de finish de uitlopers in te wisselen voor het sprintgeweld. (HEUSS)

In pelmolens, goot waardoor de gepelde gort uit de pelkuip werd gelaten.

Secundair hogedrukgebied. Het is een uitstulping die vastzit aan een groot hogedrukgebied en bovendien alle kenmerken heeft van een hogedrukgebied. Zie ook: rug Zie ook: wig