Wat is de betekenis van Temperament?

(<Lat.), o. (-en), 1. overheersende gemoedsgesteldheid welke, volgens de Griekse geneeskundige Galenus, afhankelijk is van de vermenging van zekere vochten (bloed, gele gal, zwarte gal en slijm) in het lichaam : het sanguinisch temperament, met snelle maar zwakke gemoedsaandoeningen; het cholerisch temperament, met snelle en sterke...

Temperament is een zelfstandig naamwoord en betekent levendigheid. Een persoon met temperament is iemand met een bepaalde vurigheid in zich. Dit kan zowel positief als negatief zijn. Iemand die veel temperament heeft kan snel ontvlambaar zijn en dus snel boos of verdrietig reageren. De emoties en gevoelens van iemand met veel temperament kunnen vee...

temperament - Zelfstandignaamwoord 1. een aantal persoonlijkheidskenmerken die tot de aanleg van een individu behoren 2. vurigheid

temperament - zelfstandig naamwoord uitspraak: tem-pe-ra-ment 1. hoe je je geestelijk meestal voelt ♢ zij heeft een zwaarmoedig temperament 2. gemakkelijk ontvlambare aard ♢ die vrouw heeft temp...

De antroposofie onderscheidt vier temperamenten: cholerisch, flegmatisch, sanguinisch, melan- cholisch. Rudolf Steiner wijst op de van oudsher bekende temperamenten als uitstekend pedagogisch hulpmiddel.

[Lat. temperamentum = juiste maat in iets, juiste menging (nl. van de vier lichaamssappen, zie onder bet. 1)] 1 het geheel van de globale kenmerken van het gedrag, de overheersende natuurlijke gemoedsgesteldheid, voor een bep. persoon de normale gemoedsstemming. Volgens Galenus, Grieks-Romeins geneesheer, 130-ca. 210 n. Chr., z...

gemoedsgesteldheid; vurigheid

Aangeboren gedragingen en gevoelens.

de erfelijke gedragsaanleg van de mens; hij kan b.v. cholerisch zijn, of een flegmaticus, melancholicus of sanguinicus; zie ook karakterologie.