Wat is de betekenis van Stilus?

schrijfstift; schrijftrant

(stўlus), i, m. 1. paal, stili caeci, spitse palen met ijzeren haken, een soort van voetangels, Auct. bell. Afr. 2. de (gewl. ijzeren) griffel, om in de wassen tafeltjes te schrijven (van boven breed om het geschrevene, zo nodig, weer glad te strijken), stilum vertere, het geschrevene uitwissen, Cic., Hor. | meton., het schrijven, ont...

(Lat.) m. schrijfstift, stijl.

m. stilussen (Lat. stilet of priem van hout, ivoor of metaal met plat boveneind, schrijfstift): met de stilus griften de Romeinen hun letters op het wastafeltje.

Lat. woord voor ➝ stijl in de beteekenis van tijdrekening. Zie ook ➝ Jaar (sub Jaarbegin). Naargelang de wijze van dateering, die men volgde, had men allerhande soorten van „stilus”, zoo den Stilus Annunciationis (zie ➝ Boodschapsstijl); den Stilus Paschalis, Resurrectionis, Curiae Brabantiae, Cameracensis, Hollandiae, enz. (deze gebrui...

('stilus) m. (-sen) [Lat.] stijl.

= Stylus.

= Stylus.

Stilus - (Lat.), heet de beenen, ijzeren of bronzen stift, waarmee de Romeinen als met een griffel in was krasten. Aan den onderkant was de s. verbreed, om gemakkelijk het schrift weer te kunnen uitwisschen.