Ŏrĭor
ortus sum, ŏrĭtūrus (4); 1. (van personen), zich verheffen, opstaan, consul oriens de nocte, Liv. 2. overdr., (van de zon enz.), opgaan, zichtbaar worden, sol ortust de morgen, Liv., orta luce, ’s morgens, Caes., vand. oriens sol, het Oosten, Cic. (vgl. oriens); fig., iuvenes orientes, Vell. | ontstaan, ont...
