Wat is de betekenis van opgraving?

v. (-en), 1. het opgraven, het uit de grond te voorschijn brengen van verborgen zaken, inz. van oudheden; 2. gelegenheid dat of plaats waar men oudheden opgraaft: de opgravingen te Pompeji.

opgraving - zelfstandig naamwoord uitspraak: op-gra-ving 1. het uit de grond tevoorschijn brengen ♢ mijn buurman is altijd bezig met opgravingen naar oude munten 2. dat wat opgegraven is ♢ de op...

Systematische, wetenschappelijk geleide graafwerkzaamheden op terreinen van archeologische waarde, waarbij zoveel mogelijk sporen en voorwerpen die door de mens in de bodem zijn achtergelaten, worden geregistreerd, zowel ten opzichte van elkaar als ten opzichte van de natuurlijke en antropogene bodemlagen. Daartoe laagsgewijze verdieping, waarbij i...

v. opgravingen: opgravingen te Pompeji.

Het blootleggen van in den grond verborgen historische monumenten en andere sporen en resten van menschelijke werkzaamheid. In de laatste halve eeuw zijn o. zeer veelvuldig uitgevoerd en werd kostbaar materiaal gewonnen als kenbron voor de praehistorie en als toelichtende gegevens bij de historie der volken. De o. hebben reeds tot zeer belangrijke...

v. (-en), 1. het opgraven, het uit de grond te voorschijn brengen van verborgen zaken, m.n. van oudheden; 2. gelegenheid dat of plaats waar men oudheden opgraaft: de opgravingen te Pompeji; 3. zaak die opgegraven is. Opgravingen worden gebruikt als een van de methodes in de archeologie en de studie van de prehistorie. Het is de oudheidkundige ni...

...

...

...