Wat is de betekenis van Modus?

(Lat.), m. (modi), 1. wijze, manier ; — (taalk.) 1 wijze van het werkwoord; 2. (rechtst.) last, verplichting; 3. (muz.) toonladder als schema voor de vorming van een melodie ; 4. modus vivendi, voorlopige schikking tussen twee strijdende partijen; — modus procedendi, procesorde.

De modus is het getal met de hoogste frequentie uit een serie waarnemingen. Het is dus de waarde of klasse die het vaakst voorkomt. Naast de modus zijn er ook nog twee andere centrale waardes die vaak gebruikt worden. Dit zijn de mediaan en het gemiddelde. Het is vooral handig om de modus te bepalen wanneer de meet- of waarnemingsresultaten zich sp...

modus - Zelfstandignaamwoord 1. wijze, manier 2. (grammatica) grammaticaal|grammaticale categorie waarmee de relatie wordt aangegeven tussen een werkwoord en de werkelijkheid 3. (filosofie) hoedanigheid, toestand of wijziging van iets 4. (informatica) een 'toestand' waarin een computerprogramma of gebruikersinterface zich kan bevinden...

modus - zelfstandig naamwoord uitspraak: mo-dus 1. hoe het gebeurt of hoe je het moet doen ♢we hebben een modus gevonden om de samenwerking voort te zetten 2. een van de vier wijzen van het werkwoord (grammatica) ...

Centrummaat; meest voorkomende meetwaarde.

De modus van een reeks waarnemingen is de waarde die het meest frequent voorkomt.

De waarde van een variabele die het meest voorkomt.

Modus (Lat . modus, maat) is de verzameling tonen die geen majeur- of mineurtoonladder vormt. Het kan gaan om een kerktoonladder, maar ook in de jazz komen modi voor. In de Middeleeuwen werd de term ook gebruikt voor de verhouding tussen longa en brevis (twee- of driedelige 'maatsoort'), ritmische patronen en later voor intervallen en kerktoonladde...

Een statistische maat van centrale tendentie die de waarde weergeeft die het meest voorkomt bij een reeks van waarnemingen (onderzoeksjargon).