Wat is de betekenis van manie?

(Fr.), v. (-ën), hartstochtelijke ingenomenheid met, overdreven voorliefde voor iets, dwaze gewoonte, onverstandige zucht tot iets: tegenspreken was hem een manie geworden.

Een geestelijke stoornis waarbij iemand een poos overdreven vrolijk is (uitspraak: MAA-nie). Na een periode van manie komt meestal een sombere periode (depressie). Daarom heet zo’n stemmingsstoornis ook wel ‘manische depressie’ of ‘bipolaire stoornis’. ‘Bipolair’ betekent ‘met twee polen/uiteinden’: plus en min, hier dus sip en vrolijk. Iemand die...

Toestand van ziekelijke opgewektheid die gepaard gaat met een verstoorde beleving van de eigen persoon en de werkelijkheid (onderdeel van de bipolaire stemmingsstoornis).

ook manie [zie mania] overdreven, ziekelijke zucht tot iets (bijv.: kleptomanie = ziekelijke zucht tot stelen; pyromanie = ziekelijke zucht tot brandstichten; megalomanie = grootheidswaan, enz.; ook: grote voorliefde tot iets (zonder ziekelijke neiging).

gril; overdreven voorliefde

toestand van psychische opwinding, vergezeld gaande van een onbedaarlijke woordenstroom, van euforie en van onstuimigheid. Een maniak schertst voortdurend, springt van de hak op de tak, is erg druk en schijnt zich graag in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen. Deze toestand zou van constitutionele aard zijn, maar →affectieve factor...

oordrewe voorliefde vir iets; dwase sug tot iets.

dwaze voorliefde, verzotheid; ziekelijke hang naar iets

s., many.