Wat is de betekenis van kof?

v. (-fen), zeilschip voor binnen- en kustvaart met ronde voor- en achtersteven, platte bodem, meestal twee masten, zonder zwaarden, veel gelijkend op een smak: in Groningen werden veel koffen gebouwd; (spr.) koffen en smakken zijn waterbakken, kunnen veel doorstaan.

1) (1991) (Utrecht) (stud., afk.) koffie. • (Albert Gillissen & Paul Olden: Het eerste Nederlandse Studentenwoordenboek. 1991) • Otto aan de kof. Zijn eerste bak nuttigt hij in de J.C. Boutensstraat en hij betaalt er minder voor dan gebruikelijk. (Hans Dagelet: De man met de vier o's. 2011) 2) (18e eeuw) (zeem.) kofschip. ...

kof - Zelfstandignaamwoord 1. (scheepvaart)(historisch) type zeilschip voor binnen- en kustvaart met platte bodem en ronde voor- en achtersteven 2. (Jiddisch-Hebreeuws) negentiende letter van het alfabet 3. (Jiddisch-Hebreeuws) getal honderd 4. (Jiddisch-Hebreeuws) elfde letter van het alfabet 5. (Jiddisch-Hebreeuws) getal twintig 6....

zie koef.

(de, -s), opslag aan broekspijp. Hij hoeft er enkel voor te zorgen dat zijn broek niet te kort is en geen kof heeft (van Mulier40). -Etym.: S kofoe. E euff = opslag van mouw, manchet. -Opm.: Als men spreekt van een brede of smalle kof, heeft dat betr. op de omvang van de onderkant van de broekspijp.

s., kof(fe).

beter qōf, de 19e letter van het Hebr. alfabet, die weergegeven wordt door k.

tweemaster, waarmede in de 18e en 19e eeuw de kustvaart werd uitgeoefend.

v. koffen (tweemaster, rondgebouwd zeeschip met brede achtersteven); vero.