Door zijn hoog gehalte aan fijne, afslibbare deeltjes is de k., zoowel de rivierals de zeekleigrond, van nature een vruchtbare grond, vooral rijk aan kali, kalk en phosphorzuur. Vooral zware k. en dat speciaal als hij in den loop der jaren zijn kalkvoorraad grootendeels verloren heeft, kan in natuurkundig opzicht slechte eigenschappen verkrijgen: hij wordt taai, slempig, onhandelbaar en ondoorlatend voor lucht en water. Door geregelden toevoer van kalk en humus en het in stand houden van een goede afwatering, o.a. door draineeren, moet getracht worden den k. in een goede structuur te houden.
Dan echter biedt deze grond ook de gelegenheid tot een ruime keuze van de te verbouwen gewassen (suikerbieten, tarwe, handelsgewassen, klaver, enz.). De minder gemakkelijke bewerkbaarheid, welke grootere trekkracht en zwaardere machines vereischt, alsmede van den anderen kant de grootere vrijheid in de gewassenkeuze hebben haar stempel op het bedrijfstype, vooral van den zeekleigrond, gedrukt; het zijn in het algemeen grootere, meest intensief gedreven akkerbouwbedrijven.Dewez.