Wat is de betekenis van irregulariteit?

onregelmatigheid; beletsel voor het ontvangen van een wijding (r.k.)

een beletsel, waardoor het ontvangen van de heilige → wijdingen of het gebruik maken van de ontvangen → wijdingsmacht ongeoorloofd wordt. Irregulariteit kan ontstaan door een bedreven misdaad (ex delicto) of een lichamelijk gebrek (ex defectu) en wordt alleen door → dispensatie opgeheven.

onregelmatigheid, wanorde.

v. onregelmatigheid; ongeregeldheid.

v. -en (onregelmatigheid).

(Kerkelijk recht) Een hindernis voor het ontvangen van alle orden, zoowel de heilige orden als de mindere orden en de tonsuur, en vervolgens voor de uitoefening dier orden, wordt i. genoemd, wanneer deze hindernis uit zichzelf nooit ophoudt, maar alleen door dispensatie; anders noemt men het een beletsel. De reden, waarom de Kerk bepaalde i. heeft...

(irregulari'teit) v. (-en) onregelmatigheid.

Voor de ordinatie worden in de Roomsche kerk zekere eigenschappen aan de geestelijken gesteld. Deze kunnen absoluut zijn (zij moeten gedoopt zijn en van het mannelijk geslacht). Zonder dat kan de ordinatie niet plaats hebben. Maar zij kunnen ook relatief zijn, d. w. z. zij kunnen gemist worden, zonder dat de ordinatie teniet gedaan wordt. Dan is d...

[→Lat.], v. (-en), 1. onregelmatigheid; 2. (canoniek recht) een beletsel voor het ontvangen van wijdingen of het gebruik maken van wijdingsmacht (e). (e) Een canonieke irregulariteit kan berusten op een afwijking van geestelijke of lichamelijke aard of op een vergrijp tegen de kerkelijke geloofsof zedenleer (b.v. geloofsafval, moord). Van deze...