Wat is de betekenis van FARIZEEËRS?

farizeeërs - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord farizeeër Woordherkomst Herkomst: Hebreeuws (vernederlandste vorm)

1. joodse vromen die zich van anderen hadden afgezonderd om de joodse wet zo streng mogelijk in acht te nemen. Tevens waren zij schrift- en wetgeleerden; 2. hedendaagse aanduiding voor mensen die zich voor beter en vromer houden dan anderen.

zijn volgens hun benaming „afgescheidenen”. Deze naam ontvingen zij waarschijnlijk van buitenstaanders, want zelf noemden zij zich meestal „gezellen” of „heiligen”. Het was een groepering hoofdzakelijk van leken, terwijl ook de schriftgeleerden er grotendeels toe behoorden. Daarom worden beiden door Jesus vaak in...

een oorspronkelijk politieke oppositiepartij in de Joodse staat der Maccabeeën, die zich onderscheidde door een uiterst gestrenge handhaving van wet en traditie, maar daarbij niet altijd aan het gevaar ontkwam aan uiterlijkheden te blijven hangen. Zij keerde zich hoogmoedig af ,,van de schare, die de wet niet kent”. In N.T. vaak genoemd...

(van Hebreeuws Peroesjîm waarvan de betekenis waarschijnlijk is: „de zich afzonderenden”) is de naam — vermoedelijk in de 2de helft van de 2de eeuw v. Chr. opgekomen — van die Joden in Palestina, die zich door nauwgezette naleving niet alleen van de geschreven wet, maar ook van dezgn. „mondelinge leer&rdqu...

(Hebr.), de afgescheidenen, Joodsch-godsdienstige patriottische partij, die zich streng a/d letter v/d wet en a/d overlevering hield, in tegenstelling m/d Sadduzeeërs, die alleen de wet erkenden.

Zie:Christus.

Farizeeërs - (Aram.), afgezonderden, separatisten, ook wel door hen zelf chaberim, makkers, vrienden genoemd, staan in den tijd des N.T. zeer dicht bij de Schriftgeleerden. Beider streven was getrouwheid aan de wet. Wie in Israël Schriftgeleerde was, behoorde bij de F. en als de F. theoloog werd, was hij schriftgeleerde. In het N.T. worden hun gebr...