Wat is de betekenis van Ego?

(Lat.), ik; dat is zijn alter ego, dat is zijn tweede ik, die gelijkt sprekend op hem in uiterlijk, in doen en laten enz.

Zie Ege Ego was in het zuiden vroeger ook vleivorm van Egidius; door vernoeming komt de vorm Ego met deze oorsprong nog voor. De naam is ooit geweigerd door de ambtenaar van de burgerlijke stand met de opmerking dat Ego 'ik' betekent en een naam geen betekenis mag hebben. “Ook toen men er op wees, dat de naam Ego reeds lang in de registers voorkwam...

ego - Zelfstandignaamwoord 1. gevoel van eigenwaarde ♢ De grote salarisverhoging was heel goed voor haar ego. ♢ De jonge honkballer had een veel te groot ego. Verwante begrippen ik, ik-activiteit, ik-betrokken

Ego is het centrale complex van het bewustzijn. Aan het ego worden een viertal specifieke functies toegeschreven: denken, voelen, gewaarworden (of 'waarnemen') en intuïtie.

ego - zelfstandig naamwoord uitspraak: e-go 1. je eigen persoon ♢ hoe je teleurstellingen verwerkt, heeft te maken met je ego 1. zijn ego kreeg een flinke deukï [zijn zelfvertrouwen werd een stuk m...

[Lat.] ik, het ik; het bewust denkende subject; iemands alter-, tweede ik, persoon die uiterlijk en in doen en laten op iem. lijkt; (scherts.) mijn alter-, mijn echtgenote.

ik; zelfbewustzijn

Een Latijns woord dat “ik” betekent. In theosofische geschriften is de ego datgene wat zegt “ik ben ik” — indirect of weerkaatst bewustzijn, bewustzijn dat als het ware op zichzelf wordt teruggekaatst en zo zijn eigen māyāvisch bestaan als een “afzonderlijk” wezen ervaart. Op dit feit berust de enige werkelijke “ketterij” die het Occultisme onderke...

(g & l) Ik. De individualiteit. Atmâ-buddhimanas.