Wat is de betekenis van Dīvus?

goddelijk, bijstelling bij vergoddelijkte Rom. keizers, ook later bij heiligen

goddelijk, van goddelijke natuur, subst., divus, i, m. god, Liv., divi, goden, Cic., diva, ae, f. godin, Verg., in de keizertijd divus van de na hun dood vergode keizers. | divum, i, m. de open hemel, sub divo (= sub Iove), onder de blote hemel, Cic.

[Lat., goddelijk], bn., epitheton van de Romeinse keizers, na hun dood aan hun naam toegevoegd, voor zover hun dan goddelijke eer bewezen werd en zij dus de apotheose deelachtig werden.

Divus - de titel van gestorven keizers na de consecratio. Zie Apotheosis.

...