Wat is de betekenis van consonant?

(Lat.). I. bn., eenstemmig, eensluidend. II. zn. v. (-en). 1. (muz.) tonen die goed samenklinken. 2. (taalk.) medeklinker.

Het begrip consonant heeft 3 verschillende betekenissen: 1) medeklinker. 2) harmonisch samenklinkende toon. toon die met andere tonen harmonisch samenklinkt; ook: samenklank van twee tonen die harmonisch samengaan. 3) harmonisch samenklinkend. harmonisch samenklinkend; een welluidende samenklank vormend.

consonant - Zelfstandignaamwoord 1. (muziek) goed samenklinkende tweeklank (zoals een octaaf) 2. (taalkunde) medeklinker consonant - Bijvoeglijk naamwoord 1. goed samenklinkend Woordherkomst afgeleid van sonant met het voorvoegsel con- Antoniemen dissonant dissonant

consonant - zelfstandig naamwoord uitspraak: con-so-nant 1. letter die bij het uitspreken je stembanden niet doen trillen ♢ de letter d is een consonant Zelfstandig naamwoord: con-so-nant de consonant ...

(v.(m.)), afk. C; medeklinker, homorganische ~, consonant die met betrekking tot de articulatieplaats overeenkomsten heeft met een aangrenzende consonant

Consonant (Lat. samenklinkend), is een samenklank van twee of meer tonen die vanwege de eenvoudige trillingsverhouding als aangenaam wordt ervaren. Dit in tegenstelling tot de dissonant waarvan de tonen een ingewikkelde trillingsverhouding vertonen. Wat betreft de consonant hebben de twee tonen van een octaaf bijvoorbeeld een onderlinge frequentie...

Consonant is een rustgevende, ontspannen klinkende, samenklank van meerdere tonen (zie toon (2)); het tegengestelde van een dissonant.

[Lat. consonans, -sonantis = o.dw, zie consoneren] I zn 1 medeklinker; 2 (muz.) harmonische samenklank; II bn 1 eenstemmig; 2 (muz.) harmonisch samenklinkend.

(konsonant) medeklinker; eenstemmig; harmonisch samenklinkend (muz.)