Wat is de betekenis van bulderen?

(bulderde, heeft gebulderd), 1. een sterk rommelend of dreunend geluid geven: de stormwind bulderde door de dalen ; het kanon buldert; 2. op luidruchtige, ruwe manier spreken: met bulderende stem iets bevelen; — tegen iem. bulderen, uitvaren, razen.

bulderen - Werkwoord 1. (inerg) een dreunend geluid maken ♢ De kanonnen bulderden éénentwintig maal bij wijze van saluut. 2. (inerg) op ruwe en luide manier spreken ♢ "Daar komt niets van in!" bulderde hij.

bulderen - regelmatig werkwoord uitspraak: bul-de-ren 1. hard rommelend of dreunend geluid maken ♢ de storm bulderde om het huis 2. schreeuwen met zware stem ♢ hij bulderde: 'maak dat je wegkomt...

v., bolderje, grommelje, tongerje, bolderbalkje, holderdebolderje; (van storm en onweer), touwerje.

bulderde, h. gebulderd (een rommelend of dreunend geluid geven; fig. op ruwe manier spreken, razen, tieren): de kanonnen bulderen; de storm buldert; de bulderende kapitein.

('buldərən) (bulderde, heeft gebulderd) [wsch. klnb.] 1. een dreunend geluid geven : de wind, een kanon kan -. Syn. fluiten, gieren, huilen, razen. 2. met een geweldig geluid te keer gaan: hij bulderde tegen zijn soldaten. Syn. →: aangaan.

(bulderde, heeft gebulderd), 1. een sterk rommelend of dreunend geluid geven: de stormwind bulderde door de dalen; het kanon buldert; 2. op luidruchtige, ruwe manier spreken: met bulderende stem iets bevelen; tegen iemand bulderen, uitvaren, razen.

bulderen ww. 'donderen, luid schreeuwen' categorie: klankwoord Mnl. bulderen 'luid roepen, opscheppen' [1475-95; MNW-P], boldren "ruyschen, drammen, talmen, onbestuyr wesen" [1477; Teuth.], bulderen [1485; MNHWS]; waarnaast het zn. bulderynghe, (mv.) bolderyngen 'gebulder, geraas, onstuimigheid' [1...

BULDEREN, (bulderde, heeft gebulderd), een rommelend of dreunend geluid geven de stormwind bulderde door de dalen; het kanon buldert; — op luidruchtige, ruwe manier spreken: met bulderende stem iets bevelen; —tegen iem. bulderen, uitvaren, razen.