Wat is de betekenis van blaf?

1) (2006) (jeugd) grieperig. • (Prisma miniwoordenboek. Drop je lyrics. 2006) • Jongerentaal uit 2008. Blaf • Grieperig. (Wim Daniëls: Brugboekie. 2010) 2) (1934) (Barg.) kaart. 'Peren met de blaffen' of blaffen (3)*: kaartspelen. • (J.G.M. Moormann: De geheimtalen: Bronnenboek. 1934) • (P...

blaf - Zelfstandignaamwoord 1. het geluid van een hond ♢ Onze hond heeft een zware blaf, maar gelukkig is hij erg rustig. blaf - Bijvoeglijk naamwoord 1. (verouderd) (17e eeuw) vlak, plat blaf - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blaffe...

geluid wat hond maak, geblaf, blaf gee; erg hoes.

m. (-fen) het eenmaal blaffen.

m., 1. het blaffen; 2. keer dat een hond blaft.

1. Planus, aequus & amplus: superficie plana, non rotunda. Blaf aensicht. Factes plana, & ampla. 2. Latratus.