Beproeving
v. (-en), 1. onderzoek, proef. 2. het op de proef stellen van iemands deugd, standvastigheid, resp. het beproefd worden; — ’t is een ware beproeving (van iemands geduld) hier zo lang te moeten blijven; — vand.: ramp, ongeluk: harde beproevingen.