zijn lagen in het bodemprofiel, die zich door grotere dichtheid van de overige lagen onderscheiden. In kleigronden zijn dit knip-, knik- of laklagen, in veengronden spalter- of vaste veenlagen, in zandgronden oerlagen of leem- en zandlagen van dichte pakking.
V.l. belemmeren het wegzakken van water. Bij een hoge ligging van de v.l. leidt dit tot periodiek luchtgebrek in de wortelzone. Bovendien kunnen de wortels zich door de mechanische weerstand in de v.l. niet ten volle ontwikkelen. Wateroverlast in het voorjaar en verdroging in de zomer zijn hiervan het gevolg. Liggen de v.l. echter op een diepte van 0,70-1,00 m, dan kunnen zij op lichte, hoge gronden juist gunstig werken, doordat zij het regenwater beletten snel weg te zakken en daardoor verdroging enigszins tegengaan. Ongunstige invloed van v.l. kan door grondverbetering worden weggenomen.