moeder van Hendrik IV, dochter en erfgenaam van Hendrik d'Albret, koning van Neder-Navarre en Béarn, werd 1548 uitgehuwelijkt aan Antoine van Bourbon, hertog van Vendôme, en bracht 1553 den zoon ter wereld, die zoo beroemd isgeworden onder den naam van Hendrik IV. In 1555, bij den dood haars vaders, diens kroon ervende, verloor zij 1562 haren gemaal, en regeerde van dien tijd af alleen.
Met vaste hand en wijs beleid hield zij de teugels van het bewind, voerde 1567 het Protestantismus in haar rijk in, en bracht haren zoon op in ijver voor de nieuwe leer. Naar het hof van Frankrijk gelokt, onder voorwendsel dat men met haar wenschte te onderhandelen over een huwelijk van haren zoon met Margareta van Valois, de zuster van Karel IX, stierf zij te Parijs 1572, twee maanden vóór den beruchten Barlholomeus-nacht ; zeer waarschijnlijk was haar dood het gevolg van verraderlijk aan haar toegediend vergif.
