geb. 21 Febr. 1801 te Schandau, sedert 1835 prof. der oostersche talen te Leipzig, behoort onder de grondigste kenners der arab. taal en letterkunde. Zijne voornaamste werken zijn de editiên van Abulfeda's Historia anteislamica (Leipzig 1831), van Samachschari’s “Gouden Halsbanden" (Leipzig 1835), en vooral van Baidbawi’s commentariën op den Koran (2 dln.
Leipzig 1844—48). Bovendien gaf bij in het Duilsch Mohammed Ibrahim's Grammatik der lebenden persischen Sprache (Leipzig 1847).
