kardinaal en spaansch minister van staat, de zoon van een armen wijngaardenier te Firenzuola in Panna, volgens anderen te Parma zelf, geb. 31 Mei 1664, kwam langs dubbelzinnige wegen in het genot van geestelijke prebenden en in het vertrouwen van den bisschop van Donino. Gedurende den spaanschen successie-oorlog verwierf hij de gunst van den hertog van Vendôme, dien hij ook naar de Nederlanden en naar Spanje vergezelde.
Na des hertogs dood werd hij resident van den hertog van Parma aan het spaansche hof, en wist na het overlijden, der koningin te bewerken, dat als hare opvolgster .werd gekozen prinses Elizabeth van Parma, die dan ook dadelijk den invloed fnuikte van de tot dusverre alvermogende familie Orsini, en A. koos tot raadsman, gunsteling en vertrouwde. Hij werd kardinaal en spaansch minister van staat, en deed in Spanje een veelzijdig nieuw leven ontwaken; wikkelde zich echter, om voor de zonen zijner gebiedster nieuwe landen, te winnen, in zulke dubbelzinnige ondernemingen en kuiperijen, dat hij eindelijk aan de verzoening van Spanje met Frankrijk opgeofferd moest worden en van het spaansche grondgebied gebannen (1719). Slechts in Zwitserland kon hij eenigen tijd een toevlugtsoord vinden. Na den dood van paus Clemens XI ging hij echter naar Rome, werd vrijgesproken, was geruimen tijd vice-legaat in de Romagna, waar hij zich inzonderheid met het water-systeem bezighield; hij deed ook eene vergeefsche poging om San-Marinos te onderdrukken, en stierf te Rome 21 Junij 1752.
