beteekende aanvankelijk, in de meest algemeene opvatting, de afkondiging van een edict,van eene wet, van een vonnis, kortom iedere openbare bekendmaking; vervolgens werd de beteekenis uitgestrekt ook tot het afgekondigde of bekendgemaakte zelf, en in dien zin noemde men llijksban iedere verordening, bekrachtigd door een edict van den keizer, en (in Frankrijk) koninklijke ban de reglementen of verordeningen der kroon, en zelfs de wegens overtreding van die voorschriften aan de overtreders opgelegde boete. Het woord Ban beteekende ook de oproeping, waarbij de leenheer zijne leenmannen opriep om zich onder zijne banier te komen scharen.
Van het woord “Ban", in dezen zin genomen, zijn afgeleid de woorden “banier” en “baanderheer". Overigens, daar de adel alleen de krijgsdienst verrigtte, maakte men een onderscheid tusschen de eigentlijke of eerste Ban (bestaande uitderegtstreekschevasallen, die door den koning zelven werden opgeroepen) en de tweede Ban (bestaande uit de achter-leenmannen, die opgeroepen werden door hunne suzereinen).
