adj., keal; — worden, keal wurde, forfearje, blêzje; — worden (v. hoofd)
der keal boppe-op wurde, troch it hier hinne waeks(j)e; — hoofd, keale holle, keale plasse, blês; kale heren, skriele hânzen, kealfinken, neakene swellen; oude kale jas, bloat; zo — als een luis, sa keal as in lûs, as in rottesturt.