Aan het begin van deze eeuw kon men in de stad Groningen een kroeg binnenstappen en een törfdroagerdien vragen. Men kreeg dan een borrel. Toen Ter Laan, samensteller van het belangrijkste woordenboek van het Gronings, dit woord in 1929 opnam, was het al verouderd. Een turfdrager was vroeger iemand die van overheidswege was aangesteld om turfmanden uit een schip aan wal te brengen. Het was smerig en onderbetaald werk. Turfdragers hadden de reputatie zware drinkers te zijn. Dat was al zo in 1789, toen A. Fokke Simonsz. het liedje De turfdrager schreef:
'k Heb al lang reeds turf gedraagen, 'k Drink ook wel eens met een' vriend; Nooit toch heb ik 't durven waagen, Meer te drinken dan mij dient; Strijk af, hijs op, strijk af, werk voort, wil vlug de manden leegen, Wat valt dat draagen, hijssen, zwaar In zulke heete dagen; maar Men acht het niet, O wat verdriet! Wijl men ons wel eens dronken ziet. Omdat turf erg droog was, zei men in Vlaanderen gekscherend geen turf lusten, voor 'graag bier of sterke drank drinken'. In Gent zei men: hij mag geenen turf hij is een jenevermuil.
