stelen, huizen leeghalen
'In het Bijzonder Gerechtshof te Amsterdam is vandaag', schreef het dagblad Trouw op 2 juni 1947, 'de oorsprong van één der meest onsympathieke woorden, die tijdens den oorlog zijn ontstaan, ontrafeld. Wie kende in den tijd der Jodenvervolgingen het woord 'pulsen' niet? De kinderen riepen het elkaar op straat toe; werd ergens iets gestolen, dan was het 'gepulst'.'
Abraham Puls werd op 1 september 1902 geboren in Amsterdam. Van volksjongen wist hij op te klimmen tot eigenaar van een verhuis- en transportonderneming met veertien vrachtauto's en zestig man personeel.
Puls was een onaangenaam mens. 'Energie, ruwheid, hard egoïsme, brutaliteit - ziedaar Abraham Puls', heet het ergens. Zelf werd hij lid van de NSB, zijn drie kinderen gingen bij de Jeugdstorm.
Tijdens de oorlog werkte Puls voor de Duitsers. Zijn transportonderneming werd gebruikt om de huizen van gedeporteerde joden leeg te halen. Zeker 5400 woningen in Amsterdam-Oost en 1100 in 't Gooi werden door zijn bedrijf leeggeroofd. Naast 'stelen' kreeg pulsen dan ook als betekenis 'huizen leeghalen'.
Hoewel de meeste spullen op binnenschepen naar Duitsland werden afgevoerd, bleef er voor Puls genoeg aan de strijkstok hangen. Toen hij op 7 mei 1945 werd gearresteerd, werd volgens het arrestatierapport 'een vrachtauto vol met diverse huishoudelijke artikelen en geldswaarden medegenomen'. Nadere bestudering van zijn bankrekeningen leerde dat zijn vermogen van 35Ê000 gulden in 1942 was toegenomen tot ruim drie ton in 1945.
Op 4 juni 1947 hoorde Puls de doodstraf tegen zich eisen. Dit had niet alleen te maken met zijn bedenkelijke verhuispraktijken. Samen met motoragent J.M.W. Meyer was Puls er namelijk toe overgegaan zelf joden aan te houden en over te dragen aan de Sicherheitspolizei.
Tijdens het proces, waarbij als getuige ˆ charge ook Pietje Poppesnor (z.a.) werd gehoord, schreef een krant in dit verband: 'Puls en Meyer - twee jagers op grof wild. Zij reden door de stad op een motor met zijspan en hadden dikke leren jassen aan. Hyena's!'
Toch bracht Puls het er relatief goed af. In februari 1949 werd de doodstraf omgezet in levenslange gevangenisstraf. Deze werd, na een brief aan de koningin, op 25 mei 1959 omgezet in een straf van 24 jaar.
Iemand bij de Hoge Raad was het hier hartgrondig mee oneens. 'Ik zie geen reden', luidt een anonieme notitie in het dossier van Puls, 'een man als Puls, die zich z— zeer en op z— weerzinwekkende wijze vergrepen heeft aan zijn Joodsche Volksgenoten, na ontvangen gratie nu reeds op jaren te stellen'.
