Curieus is dat het Nederlands steeds meer samenstellingen met -string krijgt. Of, anders geformuleerd, dat de string steeds verder oprukt. Het jaar 1999 zag de geboorte van het woord string-inlegkruisje, in 2001 kwamen de zwangerschapsstring en de zwemstring op de markt, en in 2002 de kinderstring.
Over die kinderstring was het afgelopen jaar het nodige te doen. In september 2002, in een vraaggesprek met Marlies Dekkers, ontwerpster van een bekend lingerielabel, zei een journaliste van de Volkskrant: ‘Van de week zag ik bij de Hema een kinderstring’. Dekkers gaf daarop als antwoord:
Dat meen je niet! De Hema? Wat choquerend! Ik heb op vakantie wel een klein meisje in een zwemstring gezien, maar ik dacht dat die moeder die dan wel zelf gemaakt zou hebben. Over mijn lijk als me dat ooit gevraagd wordt! Dat daar een markt voor is!
Op de vraag waarom zij de kinderstring nu zo choquerend vond, antwoordde Dekkers:
Zilver, mijn dochtertje van vier, ziet me altijd in een string lopen, en dat vindt ze geweldig. Maar ze mag het van mij pas aan als ze zestien is. Als ze snapt hoe de codes van erotiek in elkaar zitten, hoe verleiding werkt. Een string past niet bij een kind. Dan gaat er een soort onschuld verloren.
De Gazet van Antwerpen kopte een paar maanden later ‘Kinderstrings veroorzaken veel heisa’, en De Morgen schreef in november, onder de kop ‘Sexy string in kindermaatjes’: ‘Kinderpsychologen noemen het een gevaarlijke trend.’
De uitsmijter volgde in een ingezonden brief in de Volkskrant: ‘Na de sexy kinderstring’, schreef een boze lezer, ‘is het wachten op de up & show-string voor baby’s en de nog in ontwikkeling zijnde navelstring voor embryo’s.’
