Ambtelijke term voor een stadswijk waarin prostituees rondhangen. Sinds eind jaren zeventig (van de twintigste eeuw) duiken allerlei samenstellingen op met gedoog (van het werkwoord ‘gedogen’: tolereren wat officieel verboden is). Het komt erop neer dat de overheid de wet niet kan handhaven en zich als het ware eventjes omdraait. De hoofdreden is de problematiek beheersbaar houden. Bij ‘gedoogzone’, een vrij onschuldig klinkend woord, wordt nergens gerept over prostitutie, een toch wel gevoelig onderwerp.
De argumentatie van Nicolaï draait om de bewering dat de gemeente Amsterdam met de instelling van een gedoogzone de ‘exploitatie van zieken en zwakken’ stimuleert, hetgeen de bestuursrechtsgeleerde immoreel noemt en gelijk stelde aan een ‘pooiersmentaliteit’.
De Groene Amsterdammer, 27-09-95
