(’s-Hertogenbosch 1911), studeerde rechten aan de Kath. Universiteit van Nijmegen; vestigde zich na het doctoraal examen in 1936 als advocaat-procureur te Vught tot 1950; werd in 1939 lid Provinciale Staten van Noord-Brabant voor de R.K.S.P.
In 1940 sloot hij zich aan bij de Nederlandse Unie, was voorzitter van de afdeling Den Bosch; werd in de oorlog lid van de illegale Christofoorgroep. Hij was een der auteurs en eindredacteur van de Grondslagen van de Nederlandse Unie. Van mei 1942 tot kerstmis 1943 verbleef Sassen als gijzelaar in Beekvliet, Sint-Michielsgestel. Na de oorlog werd hij curator van het Bossche dagblad Vrije Pers. Sassen werd lid van Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant en was van 1946-48 lid van de Tweede Kamer; was ondervoorzitter van de K. V.P. en Nederlands gedelegeerde in de eerste en tweede Algemene Vergadering van de UNO.
Sassen had zitting in de raad van bestuur van het internationaal arbeidsconflict, van het internationaal vluchtelingenorgaan, was lid van de staatscommissie Rutten ter voorbereiding van de P.B.O. in de Limburgse mijnen. Sassen was lid van de zgn. Negenmannen inzake Indonesië. Hij was in 1948 en 1949 minister van Overzeese Gebiedsdelen. Sassen legde i.v.m. de Indië-kwestie zijn functie neer; werd in 1950 lid van de Centrale Raad van Beroep, in 1952 lid van de Eerste Kamer en hoofd van de permanente vertegenwoordiging bij de EEG; hij was lid van de gemeenschappelijke vergadering van de Europese gemeenschap van Kolen en Staal. Sassen werd benoemd tot commandeur in de Orde van Oranje Nassau.
