(Hoorn 1868-Megen 1950), heilig, Bruurke, in de volksmond naam voor broeder Everardus Witte, geboren als Jan Witte, als tweede van elf kinderen in Hoorn; in 1878 verhuisde de familie naar Alkmaar; hij ging in 1881 naar het klein seminarie Hageveld in Voorhout. De studie bleek echter te zwaar, ook die bij de Franciscanen in Venray.
Hij wilde toen kunstschilder worden, kwam in de leer bij de portret- en kerkschilder Alexander Klazener, werd echter toch broeder bij de Franciscanen in Alverna, waar hij de naam Everardus aannam. Hij werd tot huis- en decoratieschilder benoemd, legde in 1899 zijn professie af. Broeder Everardus werd enkele jaren daarna portier van het klooster in Megen, waar hij meer dan dertig jaar zou werken; hij schilderde nog diverse religieuze voorstellingen. In december 1950 overleed hij in het klooster te Megen. Na zijn dood groeide de verering spontaan. Steeds meer mensen kwamen naar zijn graf op het kloosterkerkhof.
In 1954 werd een grafkapel in het centrum van Megen gebouwd, wat mogelijk was door de vele giften van weldoeners en bewonderaars. Zijn lichaam werd in die kapel bijgezet.Bron: Het heilig bruurke van Megen, 1982.
