journalist en schrijver (Stiens
23.5.1882-Lwd. 23.II.1953). Verver te Lichtaard, Akkrum, journalist te Lwd. en Goutum; sinds 1903 medewerker aan diverse tijdschriften en dagbladen. Een der vruchtbaarste Fr. schrijvers : romans, novellen, schetsen, journalistiek, toneelstukken; realist en voortreffelijk waarnemer van het boeren- en plattelandsleven, maar ook van dat in de stadsachterbuurten. Zijn werk schildert mild-humoristisch ruim 50 jaar sociale ontwikkeling. Zijn sterkste, maar somberste roman is Groun en minsken (1940). -> Roman. Wrk.: Novellen en verhalen: It forgift (1923); Spegels (1927); De boer en de arbeiders op Ekema (1928); De reamme fen it libben (1930); De reis neiit aide doarp (1933) ; Trije novellen (1934) ; Mearke üt Noardlik Fryslân (1935) ; Striid en oare forhalen (1936} ; Bylâns de wei (1940). Sommige hiervan herdrukt in: Sa seach ik Fryslân (1951) en: Folk fan Fryslân (1952). Grotere novellen en romans : It Heechhóf (1926, s1947); De skarlûn (1929, 21953) ; Neisimmer (1931); Salmsteich, De bouwers, Fen it Hegelân (resp. 1932, 1933, 1934, samen in Saté Humalda, 1934) ; It Âldlân (1938, 41947) ; Mame en de greate boer (1940); Groun en minsken (1940,31943) ; It widdou’sbern (1941) ; Ypeus (1942); Richt (1947, trilogie met It Heechhóf en It Âldlân). Vertaald in het Ned. : De stroojonker (Groun en minsken) ; Mensen tussen Wad en Wouden (It Heechhóf) (31944); Het Oudland; Saté Humalda. Toneel: o.a. De Nóthame (1939).
Zie: D. Kalma, Fr. Skrift. 1, 48-49; idem, Inl. Sa seach ik Fryslân;
A. S. Wadman, I. H. (1952), 96-98; Krit. Konfoai (1951), 72-81; Tsj. (1952), 389-393; (1933). 378-38I; Piebenga (1957), 214-218.
