Uitvinding uit de jaren zeventig. Zelf flessen spoelen. Zelf wijntappen uit houten tonnetjes waar met een krijtje op stond gekalkt welke wijn er in zat. De ton was echter een façade waarachter grote kunststof-tanks schuil gingen. Zelf een liter vin de table of misschien vin de pays blanc, rouge of rosé tappen. Vervolgens zelfde fles kurken en etiketteren om tot slot voor dit 'Frankrijkje' spelen slechts 2,20 gulden te rekenen.
Maar het ging bergafwaarts met de wijntapperij toen de supermarkten de lucratieve wijnmarkt ontdekten. De grootgrutters wisten voor doe-het-zelfprijzen kant-en-klaar gebottelde wijnen aan te bieden. Het begrip wijntapperij raakte zelfs dermate besmet dat klanten voor serieuzere wijnen (die vaak ook deel uitmaakten van het assortiment) hun heil bij een 'echte' wijnspeciaalzaak gingen zoeken. Slap aftreksel van de wijntapperij in de supermarkt: de bag in box (zie ook aldaar).
