(zenuwzwakte) is een ziektetoestand, waarvan de voornaamste verschijnselen zijn: sterke geestelijke en lichamelijke vermoeidheid en groote prikkelbaarheid. Zoo iemand is ’s morgens, als hij opstaat, al moe; is te moe om zijn werk te doen; en te moe om zijn gedachten te ordenen en ergens bij te bepalen.
Hij slaapt slecht of onrustig; heeft veel last van hoofdpijn. Zijn groote prikkelbaarheid geeft aanleiding tot driftbuien, waar hij later spijt van heeft. Zulk een toestand ontstaat in onzen jachtenden tijd nogal eens bij personen met een drukken werkkring, die veel verantwoordelijkheid te dragen hebben, en zich te weinig rust en slaap (kunnen) gunnen. Een geruime rusttijd helpt zoo iemand er meestal weer boven op, liefst onder deskundige leiding en toezicht in een sanatorium.
Er bestaat ook een vorm van zenuwzwakte, waarvan de oorzaak moet gezocht worden bij iemands voorouders (erfelijke aanleg); deze is moeilijker te genezen.
Bij deze zenuwziekten zetelt de stoornis niet zoozeer in het stoffelijk zenuwstelsel in ’s menschen lichaam, maar in den geest.
