In Engeland vormden het hof en de Londense aristocratie de kanalen waardoor buitenlandse invloeden binnenkwamen. om vervolgens via de landadel bij de middenklasse, de handel en de vaklieden te belanden. Zoals ook blijkt uit de aarzelende wijze waarop de gotiek en de renaissance in Engeland werden aanvaard, verliep dit proces buitengewoon stroef.
De lagere klassen hielden vast aan tradities van uiterst sobere oervormen en de landadel was in hoge mate conservatief. Bij meubelen uit de Age of Oak, d.w.z. de periode vóór 1660, is het daarom moeilijk om een scheiding aan te geven tussen stijl- en streekmeubelen. Ook toen de Age of Walnut in de steden furore maakte bleef in de provincie het eiken meubel voortleven en menig trekje uit de tijd van Good Queen Bess (de naam waaronder men op het Eiizabethan terugblikte) kwam terug in het meubel van de 17de eeuw. Het is daarom bij de Engelse streekmeubelen doorgaans moeilijk om met enige zekerheid de ouderdom te bepalen. Een uniek streekmeubel is daarentegen de Windsor chair. Hier openbaart zich opeens een combinatie van smaak en technisch inzicht, een verrassend goed gevoel voor wat een licht meubel van uiterst dunne, gedraaide onderdelen nodig heeft om toch sterk te zijn, en ook een kennis van hout en houtverbindingen die men slechts bij hoge uitzondering in een stijl en praktisch nooit in één type streekmeubel verenigd ziet.
