samenvattende benaming voor geelkoperen (messing) voorwerpen als schotels, kandelaars, vaatwerk, bekkens, kaarsenkronen. vijzels enz. De term heeft betrekking op de stad Dinant in het Maasdal, hoewel niet alleen hier maar ook overal elders in de Maasvallei dergelijke voorwerpen werden vervaardigd. bijv. in Namen.
Hoei en Luik. Men neemt aan dat sinds de Romeinse tijd de messingindustrie onafgebroken heeft bestaan. Sinds de 12de eeuw genoten de messingproduklen in het Maasdal een monopoliepositie. In België en Frankrijk is het gewoonte alle in messing gegoten voorwerpen sinds de Romaanse periode als dinanderie te beschouwen. Het verdient echter geen aanbeveling de term zulk een wijde betekenis toe te kennen; dinanderie is in strikte zin het produkt van een industrie die sinds de 14de eeuw in de Maasvallei heeft gebloeid. Doornik.
Mechelen en Leuven moeten in dezelfde eeuw reeds ateliers voor messingprodukten hebben bezeten. De meeste thans nog bestaande dinanderie dateert uit de 15de en 16de eeuw. In deze tijd droeg de dinanderie vaak een enigszins populair karakter. In 1466 werd Dinant door Filips de Goede van Bourgondië verwoest, een slag die de plaats nooit geheel te boven kwam. De arbeiders vestigden zich elders, o.m. te Aken, Maastricht en in Engeland.
