Tunesië

betekenis & definitie

officiële naam Al Jumhuriyah at Tunisiyah

oppervlakte 163 610 km2

inwoners 6 363 000

hoofdstad Tunis

staatsvorm republiek

staatshoofd Habib Bourguiba

reg. leider Mohamed Mzali

officiële taal Arabisch

religies moslems

munteenheid Tunesische dinar

BNP/hoofd US$1310

lid van VN, UNESCO, UNCTAD, WHO, FAO, ILO, ECA, OAU,

Arabische Liga, IMF, Wereldbank

Landschap en klimaat

Tunesië ligt in Noord-Afrika en grenst van het noorden uit resp. aan de Middellandse Zee, Libië en Algerije. Het noorden wordt bepaald door de oostelijke uitlopers van het Atlasgebergte, de Noordelijke en de Hoge Teil. Het berggebied wordt omgeven door vlakten, die in het zuiden de overgang naar de Sahara vormen. Hoogste punt is de Djabal Chambi 1544 m. Heeft het noorden van het land een Middellandse-Zeeklimaat, meer naar het zuiden kan de temperatuur oplopen tot 40°C.

Sociale gegevens

Direct na de onafhankelijkheid in 1956 werd het onderwijs krachtig aangepakt, waardoor tegenwoordig 55% kan lezen en schrijven. Het onderwijs is gratis en staat onder streng overheidstoezicht.

Economische gegevens

Tunesië is een betrekkelijk arm ontwikkelingsland met een vnl. agrarische economie. Het land beschikt over fosfaten, aardgas en -olie, maar de produktie van de laatste twee is nog niet hoog. De industrie is voor een groot deel in buitenlandse handen en produceert voor de eigen markt.

Van groot belang is de toeristenindustrie. Het wegennet heeft een lengte van 21.900 km, het spoorwegnet van 2257 km.

Geschiedenis

In de Oudheid was het gebied het politieke middelpunt van het Carthaagse Rijk, dat werd veroverd door de Romeinen. Daarna maakte het deel uit van resp. het Oostromeinse en Byzantijnse Rijk, waarna Tunesië werd veroverd door de Arabieren. In de 9e eeuw maakten de Arabische en Berberse stadhouders zich los van heersende dynastieën. De Fransen hadden in de loop van de 19e eeuw al invloed gekregen in de buurlanden en in 1883 werd Tunesië Frans protectoraat. De onafhankelijkheid van diverse Arabische staten na WO I veroorzaakte

een toenemend nationalisme, o.a. gestimuleerd door de Destourbeweging. Na jaren van strijd kreeg Tunesië in 1955 interne autonomie; 20 maart 1956 werd het land zelfstandig. Het jaar daarop werd de monarchie afgeschaft; sinds die tijd is Bourguiba president. Hij werd in 1975 benoemd tot president voor het leven, maar wordt de laatste jaren in zijn machtsuitoefening belemmerd dooreen ernstige ziekte.

Sinds een aantal jaren wordt iedere vorm van oppositie onmiddellijk de kop ingedrukt. Zo sloten in maart 1982 de autoriteiten de universiteit van Tunis. In 1982 verbeterden de betrekkingen met het buurland Libië, die al sinds 1974 uiterst koel waren. Een van de problemen is de verdeling van het continentale plat in de Golf van Gabes (aardolie).