In het begin van de 3de eeuw trokken mannen zich terug uit de wereld om in de wildernis (Syrische en Egyptische woestijn) te gaan leven. Zij kozen de eenzaamheid om in gebed en boete meer met God verenigd te kunnen leven.
Ze woonden in hutten, in grotten en graven en zelfs op zuilen (stylieten). Tegen het einde van de 3de eeuw sloten vele kluizenaars zich aaneen om volgens een gemeenschappelijke regel te gaan leven. Hieruit groeiden op den duur de kloosterorden. Daarnaast bleven er nog kluizenaars bestaan. Tegenwoordig komen er nog slechts enkelen voor. Ze worden ook wel eremieten genoemd.
