(van Lat. duo = twee),
1. leer volgens welke de gehele werkelijkheid uit twee tegenover elkaar staande bestanddelen (geest en stof, ziel en lichaam) bestaat; het christendom staat op dualistisch standpunt. Tegenstelling monisme;
2. tweeslachtigheid, splitsing in tweeën;
3. licht en elektriciteit vertonen een vreemde tweevoudigheid (enerzijds golf, anderzijds deeltjes). Onderzoeken we de rechtlijnige voortplanting van het licht en de terugkaatsing, breking en buiging, dan zien we dat het licht zich als een elektromagnetische golf gedraagt. Als we daarentegen nagaan hoe door het licht energie wordt overgedragen en hoe het licht wordt uitgezonden en geabsorbeerd, schijnt het te bestaan uit een straling van zeer kleine deeltjes (lichtquanten of fotonen). De elektriciteit gedraagt zich in de meeste gevallen alsof ze is opgebouwd uit kleine, gelijke elementairdeeltjes (elektronen); in bijzondere gevallen echter lijkt ze zich te gedragen als golven. Zelfs voor de stof is dit dualisme van deeltjes en golven door experimenten aangetoond. We kunnen ons daarom tegenwoordig van de eenvoudige natuurkundige verschijnselen geen duidelijke, aanschouwelijke voorstelling (model) maken. Wiskundig is daarentegen door de quantummechanica deze tegenstrijdigheid overwonnen.
