Ondergrond van A. - In de loop van eeuwen is de grond, waarop wij lopen en rijden door ophoping en inklinking vast geworden. Oorspronkelijk was dit anders. Het was hier grotendeels veen en moeras. Wanneer nu een bouwput wordt gegraven (en die hoeft niet eens zo erg diep te zijn), wordt al spoedig de oude veengrond zichtbaar.
Dit is dan ook de reden dat voor ieder bouwwerk geheid moet worden. Bij een grondboring van 70 m in het centrum van A. constateerde men de volgende grondsoorten: 0-6 m veen en ophogingsmateriaal; 6-12 m zand en op 12 m weer veen; 12-15 m zand; 15-20 m kleihoudend met venige bestanddelen; 20-28 m zand; 28-65 m vaste klei; 65-70 m zand. Het is dus zo, dat op 12 m diepte een 16 m dikke zandlaag begint en daarboven slappe veen-, klei- en sliklagen liggen.
LIT. Een fossiel strandt onder Amsterdam, In Olie, Shell juni 1956; C. Spaink, De Nederlandse Eemlagen, 1958; J.H. Kruizinga, De bodem geeft zijn geheimen prijs, O.A. 1965, 185.
