Gepubliceerd op 18-08-2020

Trommelholte (oorheelkunde)

betekenis & definitie

Middenoor. Het deel van het gehoororgaan, dat binnen het trommelvlies, dus in het rotsbeen van den schedel ligt.

Het is een kleine holte met lucht gevuld, die naar binnen wordt begrensd door een wand met twee openingen (het ronde venster en het ovale venster), welke met vliesjes zijn afgesloten, opdat het vocht, uit het daar achter gelegen slakkenhuis, niet in de trommelholte zal loopen. In de trommelholte bevinden zich drie gehoorbeentjes, die als een schakel aan elkaar verbonden zijn. Het eerste (de hamer) is bovendien verbonden met het trommelvlies; het tweede schaniert tusschen hamer en stijgbeugel; het laatste (de stijgbeugel) is verbonden met het ovale venster. De geluidsgolven bereiken op tweeërlei wijze het slakkenhuis nl. door geleiding van de gehoorbeentjes en door de lucht. De trommelholte staat door de oortrompet (Eustachiaansche buis) in verbinding met de keelholte en wordt door deze buis steeds van lucht voorzien. Verstopping van de oortrompet (door verkoudheid, door groote amandelen, door polypen) is de oorzaak, dat de lucht in de trommelholte niet wordt aangevuld, waardoor het trommelvlies wordt ingetrokken en strak gespannen staat.

Hierdoor ontstaat een zeer onaangenaam gevoel, soms doofheid, of duizeligheid, ja soms vallende ziekte. Als het slijmvlies van de trommelholte in ontsteking geraakt, wordt de holte met vocht gevuld. Onder gewone omstandigheden liggen de wanden van de oortrompet tegen elkaar; bij slikken opent zich de buis en gaat er lucht doorheen. Duikers ondervinden een onaangenamen druk op het trommelvlies, wanneer bij het duiken, de druk van buiten tegen het trommelvlies grooter wordt dan in de trommelholte. Door slikken, vullen ze telkens de hoeveelheid lucht in de trommelholte aan, waardoor het onaangename gevoel verdwijnt.

< >