Stikstofkunstmest, bereid met stikstof uit de lucht (evenals de Noorsche salpeter). Men brengt kalk en houtskool onder zeer hooge temperatuur met lucht samen in een electrischen oven.
De kalk verbindt zich dan met de kool tot calciumcarbid (Ca C2) en daarna met de stikstof (CaCN2), waarbij kool vrijkomt. Die Ca C N2 heet calcianamide, een stof, welke, aan vocht en lucht blootgesteld, langzamerhand overgaat in dicyanamide, dat vergiftig is. Van daar, dat kalkstikstof zoo moeilijk te bewaren is. In den grond ontstaat er door bacteriewerking ureum uit, dat overgaat in koolzure ammoniak en dan in salpeter, voedingsstof voor de planten.De kalkstikstof van den handel is een poeder, dat zwart van kleur is door de vrije koolstof en dat 20 % ongebluschte kalk bevat. De meststof is dus gevaarlijk voor de huid, wanneer deze vochtig is en verder ook voor de oogen..
Als meststof wordt kalkstikstof in ons land weinig gebruikt. Men maakt van de bijtende werking van de kalk gebruik bij de vernietiging van biezen in de weide en van heide tusschen de dennenaanplantingen. Het poeder wordt dan op de vochtige planten gestrooid, de kalk bijt die dood en ook de verbinding zelf werkt vergiftigend.
Kalkstikstof werd in den Wereldoorlog voor ’t eerst in Duitschland gemaakt ter voldoening aan de groote behoefte aan stikstofmest en stikstofverbindingen voor ontploffingsmiddelen. Thans zijn er in Frankrijk, Polen, Roemenië en Engeland fabrieken van, welke zich alle hebben vereenigd.
