Huidziekte van slependen aard bij kinderen, welke ziekte licht terugkeert en gepaard gaat met groenachtig gele korsten op het behaarde gedeelte van het hoofd, roode kratertjes aan het gelaat, uit welke kratertjes helder vocht komt, dat als dauwdroppels parelt. De uitslag jeukt, het kind krabt zich wonden, die besmet kunnen raken.
De oorzaak der ziekte zou»volgens het volksgeloof een worm zijn, uit den dauw geboren. Verder zou de ziekte voortkomen uit het gestel en kunstmatige genezing zou het gevaar meebrengen, dat de ziekte naar binnen slaat. Kinderen met veel huidsmeer geboren, zouden voorbeschikt zijn de ziekte te krijgen, maar nadat ze de ziekte doorstaan hebben, zullen het mooie kindertjes worden. Hangt men een duif in een kooi in de ziekenkamer, dan zou de ziekte genezen. Sommige van die veronderstellingen zijn juist gebleken. Niet wat betreft het naar binnen slaan van de ziekte, ofschoon het wel juist is, dat wanneer zich een inwendige ziekte ontwikkelt, de huiduitslag vaak verdwijnt.
Veel huidsmeer bij pasgeborenen verhoogt inderdaad de kans om de ziekte te krijgen. Verder is het wel zeker, dat het gestel de oorzaak is, maar voor ’t overige is daarvan weinig bekend. De aard van de voeding, zoowel als de storingen in het gestel, kunnen in het algemeen van invloed zijn op het ontstaan van huidaandoeningen. Met den naam dauwworm worden echter veel uiteenloopende ziekten betiteld, waarvan sommige zeker niet uit het gestel voortkomen. Men spreekt vaak van dauwworm, indien het kind geelbruine korsten op het hoofd heeft. Deze zijn een gevolg van verwaarloozing van de huidverzorging, waardoor schadelijke kiemen op het hoofd gaan groeien, welke een reeds bestaande ontsteking verergeren.
Anderzijds kan een te dikwijls herhaalde reiniging schadelijk werken. De olie, die men daarbij gebruikt, kan rans worden en de huid prikkelen, waardoor zich een reeds bestaande ontsteking kan uitbreiden. De beste reiniging is die, welke om de drie dagen geschiedt. Een voeding met weinig eiwit en zetmeel kan in sommige gevallen heilzaam zijn. Onderzoekingen van onzen landgenoot Kuipers leerden, dat er een innig verband bestaat tusschen dauwworm en de aanwezigheid van vitamine A (groeibevorderend vitamine) in de huid. Vindt men in de huidschilfers geen vitamine A, dan krijgt het kind waarschijnlijk dauwworm, daar de werking van de huid gestoord moet zijn.
Opmerkelijk is wel, dat voor het overige in zulk een geval aan het lichaam geen verschijnselen van gebrek aan vitamine gezien worden en het dus geen tekort eraan heeft. Alleen de vitaminevorming van de huid is gestoord. Men beschermt de huid, die door dauwworm is aangedaan, wel met teerzalf, waardoor het licht van de huid wordt afgesloten, dat de eigenschap heeft, het vitamine aan de oppervlakte te ontleden. Soms heeft men wel eens van levertraan of van schildklier een goede werking op de genezing van dauwworm gezien. Zinkoliepasta helpt tegen jeuk en kokers van bordpapier om de ellebogen verhinderen het krabben. Het hoofd moet niet met water, maar met olie gereinigd worden.
