stadsrand

betekenis & definitie

stadsrand - Zelfstandignaamwoord
1. zone rondom een grote plaats waar dichter bebouwd gebied overgaat in landelijk gebied
♢ Plaats van handeling: een flatgebouw uit 1920, acht verdiepingen hoog, ooit gebouwd aan de stadsrand, maar inmiddels opgeslokt door de zich steeds verder uitbreidende stad.

Woordherkomst
samenstelling van stad(zelfstandig naamwoord) en rand(zelfstandig naamwoord) met het invoegsel -s-