Dit was oorspronkelijk bij de Romeinen het besluit van 't volk (plebs), dat evengoed kracht van wet verkreeg ais besluiten van den Senaat. Tegenwoordig noemt men plebisciet een volksstemming, buiten de gewone regeering lichamen om.
Napoleon I werd door den Senaat in 1802 tot eersten consul opnieuw voor den tijd van 10 jaren gekozen; Nap. was echter hiermee niet tevreden, daar hij een aanstelling voor zijn leven verlangde; hij hield nu een plebisciet, d. w. z. hij liet het volk stemmen: bijna alle stemmen (3X> mill.) waren vóór zijn levenslang consulaat. Ook Nap. III hield o. a. een plebisciet, toen de Senaat hem in 1852 tot keizer benoemde. Eveneens werd er in Italië meermalen gebruik van gemaakt.
