heette het nationale bovenkleed van de oude Romeinen, dat bestond uit een enkel stuk geweven witte wol. De wijze van aantrekken was zeer ingewikkeld, dit moest o.a. zo geschieden, dat de rechterarm vrij bleef.
De toga der koningen was geheel van purper; de hogere magistraten droegen een toga met purperen rand. Sollicitanten naar staatsambten trokken een glanzend witte toga aan (de toga candida, zodat de sollicitant candidatus — ons woord candidaat — werd) en de beschuldigden droegen, heel toepasselijk, een vuile toga.
Hoezeer de Romeinen oorspronkelijk aan dit kledingstuk hechtten, blijkt hieruit, dat .zij zichzelf gens togata noemden, dat de verlening van het recht een toga te dragen voor ’n vreemdeling een eerbewijs was en dat Gallië, voorzover dit het Romeinse burgerrecht had verkregen, Gallia togata werd genoemd.In het begin van den Keizertijd geraakte de toga in onbruik, zij werd nog alleen als feestgewaad gedragen.
In onzen tijd is toga de naam van het ' ambtsgewaad — een ruimen tabbaard met wijde mouwen — dat door professoren, rechters, advocaten, procureurs en ook door predikanten van verschillende gezindten wordt gedragen.
