Het zuidwestelijk schiereiland van Italië, tusschen 38 en 40° N. B. en 13 en 15° O.
L. van Gr., grenst ten n. aan het landschap Basilicata, ten n. o. aan de Ionische, ten w. van de Tyrrheensche zee, is met het woeste Calabrische gebergte bezet, en heeft tamelijk vlakke, slechts door enkele golven (golf van- Santa Eufemia, golf van Gioja, golf van Squillace) geleed; de zuidpunt heet kaap Spartivento: slechts kleine rivieren, waaronder de Crati en de Neto de voornaamste zijn; het klimaat werd reeds in de oudheid geroemd; hier en daar kweeken stilstaande waters in den zomer besmettelijke ziekten, waarom de gegoeden onder de bewoners zich voor de vier warmste maanden naar elders begeven. De Calabreesis onwetend, bijgeloovig, ruw, oprecht en zeer fijngevoelig op het punt van eer; hun taal is voor gewoon italiaansch sprekenden geheel onverstaanbaar De totale bevolking is 1.365 000 zielen, waaronder 40.000 Albaneezen. Het landschap omvat de provinciën Catanzaro (5975V4 km2.), Cosenza (7358 km2.) en Reggio di Calabria (3930 km2.); de oppervlakte van het schiereiland is 17263 /4 km2. Behalve de hoofdstadjes slechts grootero en kleinere dorpen. In de oudheid was C„ dat tot den tijd der Longobarden den naam van Bruttium droeg, een deel van GrootGriekenland; in 276 v. C. door de Romeinen underworpen, kwam het later aan de Herulen, de Oostgothen, de Byzantijnen en deelde voorts in de lotgevallen van het koninkrijk Napels.
