palankijn 1

betekenis & definitie

palankijn [draagstoel]. Ieder die niet geheel vreemdeling is in de Nederlandse letterkunde kent ook de Reize in een palanquin van Jakob Haafner (Amsterdam, 1808), de laatste schrijver van wie wij berichten hebben over de bezittingen van de Compagnie in Hindoestan en Ceylon, die sindsdien aan Engeland zijn afgestaan. Palanquin is de Portugese vorm van het woord dat wij thans palankijn schrijven en dat in de verschillende talen en dialecten van Hindoestan in de vormen pallangka, palankin en palki voorkomt, die alle (door verwisseling van de liquidae l en r) afstammen van het Sanskriet paryanka ‘rustbed’. Het woord is ook in het Javaans en Maleis overgegaan in de vormen palangki en plangki.

De Indische draagstoel, toegerust met een verhemelte en gordijnen, en geheel anders ingericht dan de Europese, behield natuurlijk de oorspronkelijke naam, toen hij door de Europeanen van de inlanders werd overgenomen.