letterlijk: het beschrijven van de hersenen; in de medische technologie de verkorte aanduiding voor elektro-encefalografie, een methode om elektrische spanningen die in de hersenen zijn ontstaan via de hoofdhuid te registreren.
De hersenschors bestaat o.a. uit cellen met vertakte uitlopers, waarvan sommige, de dendrieten, zich in een variërende ladingtoestand bevinden, zodat spanningsvariaties kunnen ontstaan.Sommige cellen hebben de neiging om ritmisch en synchroon van spanning te verschillen; door samenwerking ontstaat een spanning die groot genoeg is om via de hoofdhuid gemeten te worden door middel van daarop geplaatste elektroden. Deze potentiaalverschillen zijn klein (50...100 μV), zodat het voor de registratie nodig is versterkingsapparatuur te gebruiken. De registratie geschiedt door middel van een penschrijver die de potentiaalschommelingen met inkt als curven op papier zet (elektro-encefalogram of EEG). De curven die bij normale individuen geregistreerd zijn, hebben bepaalde kenmerken waardoor een onderscheid gemaakt kan worden tussen de verschillende golvingen.
Men spreekt van alfaritme (8...13 golven per seconde; 50...70 μV), toegeschreven aan prikkels die via het netvlies en de oogzenuw de hersenen bereiken, bètaritme (14...40 golven per seconde; 20...30 μV), toegeschreven aan hersenactiviteiten, deltaritme (0...3,5 golven per seconde; < 50 μV), voorkomend bij diepe slaap, en thètaritme (4...7 golven per seconde; < 50 μV), onregelmatig voorkomend. De betekenis van het EEG ligt in het gebruik dat men ervan maakt bij het opsporen en onderkennen van ziekten die óf zich beperken tot afwijkingen van de hersenfunctie in engere zin, óf zich uiten in hersenfunctiestoornissen die een gevolg zijn van ziekteprocessen elders in het lichaam. De elektro-encefalografische afwijkingen kunnen bij de daaraan ten grondslag liggende ziekteprocessen inlichtingen geven over zowel de aard als de plaats van de afwijking. Van grote waarde is het EEG gebleken bij de diagnostiek en de behandeling van de verschillende vormen van epilepsie. Ook bij andere ziekteprocessen die zich in de hersenen afspelen, toont het EEG afwijkingen die voor de aandoeningen min of meer specifiek zijn, zoals bij stofwisselingsziekten, ontstekingen en circulatiestoornissen. Voorts is het EEG van belang bij de lokalisatie van hersengezwellen.