ANTIVRIES(MIDDEL)

betekenis & definitie

Fr:.antigel; Du.: Frostschutzmittel, Gefrierschutzmittel; Eng.: antifreeze, antifreezing agent), chemische verbinding die wordt toegevoegd aan de koelvloeistof (bijv. water) in het koelsysteem van bijv. motoren en soms ook in centrale-verwarmingsinstallaties, teneinde een vriespuntverlaging te bewerkstelligen en schade door bevriezing te voorkomen. Het meest verbreide antivriesmiddel is etyleenglycol (C₂H₄(OH)₂), dat een kookpunt heeft van 190°C. Een mengsel van 25% etyleenglycol en 75% water beveiligt het koelsysteem tot −10°C en in een verhouding van 40, resp. 60% is ruim voldoende tot −25°C. Antivries op etyleenglycolbasis zal niet ploseling bevriezen, maar uitkristalliseren tot een zachte, fondantachtige massa, zodat grote spanningen en dientengevolge de kans op scheuren in motorblok, cilinderkop en koelsysteem worden voorkomen. Voorzien van een anticorrosieve dope bedraagt de maximale gebruiksduur ca. twee jaar. Andere soorten antivries, die echter vrijwel niet meer worden toegepast, zijn: methanol (CH₃OH) en spiritus, beide met een kookpunt beneden dat van water, en glycerine. Ten onrechte worden vriespuntverlagende middelen in de vorm van aërosols voor de ontdooiing van ijsafzetting op bijv. autoruiten, eveneens wel aangeduid met de naam antivriesmiddel.