(Fr.: apomécométrie; Du.: Fernmeszkunst; Eng.: apomecometry), de tak der meetkunde, die gebaseerd is op het axiomatisch ingevoerde begrip afstand en waaraan dan ten grondslag ligt een verzameling V van elementen a, b, ... (‘punten’), en een voorschrift d, dat aan ieder paar (a, b) een reëel getal d(a, b) toevoegt als afstand van a tot b.
Dit voorschrift voldoet aan de volgende eisen: de afstand van een punt tot zich zelf is nul; de afstand tussen verschillende punten is positief; de afstand van het eerste punt tot het tweede is gelijk aan die van het tweede tot het eerste en, indien nog een derde punt wordt aangenomen, is de afstand tussen de gegeven punten niet groter dan de som der afstanden van ieder punt tot het derde (driehoeksongelijkheid). Voorts zie Metrische meetkunde.